Ik lees analyses van economen en financiële analisten en probeer daar lering uit te trekken. Het oude gezegde dat na het zoet het zuur volgt is na ‘zeven vette jaren’ vaak van toepassing. Dat zet je weer met beide benen op de grond. Het is opvallend dat de ideologische Agenda 2030 geen rekening houdt met de zure realiteit dat economische cycli en de volkeren van verschillende culturen niet zijn te sturen op basis van ideologische modellen. De idealen van de Agenda 2030, opgesteld door een clubje elitaire globalisten, kunnen in de prullenbak
Economen en wetenschappers studeren er al jaren op om uit te vinden hoe we de economische cyclus van welvaart/recessie/welvaart kunnen beïnvloeden met menselijk ingrijpen. Echter bepalen de economische cycli als een soort van natuurlijk proces wanneer slecht economisch weer wordt afgewisseld met welvaart. Net zoals klimaatopwarming wordt afgewisseld met afkoeling. De geschiedenis heeft laten zien dat ingrepen door monetaire en politieke beleidsmakers altijd hebben gefaald. Machthebbers steken elkaar de loef af door te roepen dat ze de wereld kunnen verbeteren met ideologische doelstellingen.
Ondanks nieuwe technologieën, zoals digitale valuta, de bitcoin en de op stapel staande CBDC(Central Bank Digital Currency) van centrale banken, mogen we nooit verwachten dat er stabiliteit komt in het financiële systeem met welk soort controleerbaar betaalverkeer dan ook. Mensen willen in vrijheid leven en handelen zonder dat overheden beperkingen opleggen in het inkomsten- en uitgavenpatroon van de burger. Of op andere wijze controle toestaan op ons consumentengedrag. Zoals bijvoorbeeld het bijsturen van onze uitgaven ten gunste van het klimaat, vanwege onze schadelijke ecologische voetafdruk. Dat is klimaatwaanzin waar klimaatalarmisten helaas anders over denken.
De gedachte van sturing op onze uitgaven leeft momenteel sterk bij monetaire bestuurders van centrale banken. De ECB en de FED willen de CBDC invoeren om grip te krijgen op ons betaalverkeer. Dat mag niet gebeuren omdat het een inbreuk is op onze privacy en vrij handelsverkeer. Hun motief is dat ze daarmee witwassen en criminaliteit kunnen bestrijden. We zijn wel gewend om een bijdrage te leveren aan de Staat in de vorm van belastingheffing ten gunste van maatschappelijke voorzieningen. Als de regering en volksvertegenwoordiging daarover tenminste wijze besluiten nemen, maar daarover bestaat twijfel. Mede daarom moet onze regering geen (mede)zeggenschap uit handen geven aan supranationale organisaties zoals de VN/WHO/WEF/IMF en clubjes zoals NGO’s, waarvan bestuurders niet zijn gekozen door het volk.
Terug naar de kern van mijn verhaal. Door ingrepen van supranationale organisaties, die het nakomen van de Agenda 2030 verplicht hebben gesteld aan alle 192 lidstaten van de VN, zal de wereldwijde economie worden ontwricht. Een cyclisch bewegende economie kan niet kunstmatig worden gestuurd, net zoals de mensheid Moeder Aarde en het Klimaat niet kan sturen naar eigen believen. Door verstoring van de cyclus door de mens zal economische groei omslaan naar krimp. Mede door geopolitieke spanningen zal de globalisering van de wereldeconomie omslaan naar dé-globalisering. Zie bijvoorbeeld de controverse tussen de BRICS-landen en westerse economieën. Terug schakelen van grootschalige multinationale bedrijven naar kleinschalige (lokale) bedrijven zal nieuwe investeringen vereisen in de lokale economie waarvan het netto resultaat pas jaren later positief zal uitwerken.
Als gevolg van de huidige recordhoge schuldenberg zullen in veel westerse landen de rente- en aflossingsverplichtingen van staatsleningen een rem zetten op de broodnodige overheidsinvesteringen in het maatschappelijk leefklimaat waar o.a. inkomensongelijkheid escaleert. De peperdure energietransitie dwingt ons mee te doen met de “Net Zero” klimaatcultus waardoor ons consumptiegedrag wordt beïnvloed en spaargeld wordt aangetast.
Een onderschat negatief effect is dat de vraag naar energie in westerse landen, die worden overlopen met immigranten, groter wordt terwijl gas en olieprijzen stijgen door geopolitieke spanningen. De elektriciteitsvraag zal sneller groeien dan verwacht door de toename van AI(Kunstmatige Intelligentie) en onstuimige groei van energie slurpende datacenters.
Als energieprijzen verder stijgen geeft dat hogere inflatie. Loonstijging loopt daarop achter waardoor consumptie zal dalen. Berichten over massa ontslagen in de VS komen voorbij terwijl centrale banken druk zijn de inflatie te beteugelen met renteverhogingen. Hoge rentetarieven drukken enorm op de begrotingen van landen met een schuldenberg van meer dan 100 procent van hun BBP. Daardoor volgen bezuinigingsrondes die een drukkend effect hebben op ons consumentengedrag. Het risico van schuldafschrijving dreigt en een nieuwe krediet- annex bankencrisis is aanstaande.
Vervolgens gaan de financiële markten neerwaarts en worden de vermogens van NL-pensioenfondsen aangetast die nu moeten invaren in het nieuwe pensioenstelsel. Daardoor zal indexering achter blijven en zullen de senioren op de rem trappen. Een scenario dat in landen met vergrijzing rampzalige gevolgen zal hebben. Deze optelsom van narigheden kan ons meenemen naar een periode van magere jaren.
Het (complot?)verhaal van Klaus Schwab(voorzitter van het WEF) dat we in 2030 gelukkig zullen zijn maar niets bezitten, zal zomaar waarheid kunnen worden. Tenzij de mensheid alert reageert op naderend onheil zoals we dat altijd hebben gedaan. Oplettende analisten bespeuren beginnende onrust in verschillende landen. De mainstream media berichten er nauwelijks over want Big Media is op de hand van de overheid. Regeringen vrezen opstand want dat vernietigt hun “mooie plannen.” Het is een kwestie van opletten en bij blijven. Wees voorbereid.
GW
Columns van Gerrit Welbergen 