Slecht idee van EC: begrotingsregels moeten soepeler

Commando overdracht

(Pixabay – vlag EU)

En ja hoor, we konden er op wachten. Nieuwe gezichten met nieuwe ideeën. Per 1 november a.s. neemt Ursula het stokje over van Jan Kloot. Na een weergaloos politiek schaakspel wordt na de Europese Parlementsverkiezingen een volslagen onbekende naar voren geschoven om Jan Kloot Juncker op te volgen. Vreemde bewegingen in een EU-poppenkast voor de bühne waar weinig Nederlanders kaas van hebben gevreten. Laat staan de inwoners van andere EU-lidstaten. Het leek er sterk op dat een onbekende marionet voorzitter van de EC moest worden die als dank voor het naar voren schuiven zal dansen naar de pijpen van Merkel en Macron. Ursula was minister van Defensie en vanuit haar positie was ze volgens Duitse begrippen wel geschikt om als ex-hoofd van de Duitse “vechtmachine” het commando over te nemen van het Europees Parlement(EP). En met een flinke knipoog van Macron. Haar speech voor het EP maakt veel duidelijk: “De EU is als een lang huwelijk, de liefde wordt niet groter maar wel dieper. En we mogen nooit vergeten waarom ze is ontstaan.” Nou ja, de eerste scheiding lijkt aanstaande. En behalve een Brexit lijken meer partners langs elkaar heen te leven alsof een scheiding van tafel en bed aanstaande is.

Weer een marionet

Ursula von der Leyen heeft kennelijk veel damesblaadjes gelezen in haar jeugd en het handboek van een soldaat heeft ze tijdens haar ministerschap naast haar neer gelegd. Deze mevrouw is een marionet die straks bungelt aan de touwtjes waar beurtelings Duitsland en Frankrijk aan trekken. De as van Europa. Het is duidelijk dat de EU moet doorgroeien naar een politieke unie waar de machtsfactor het recht van de sterkste telt. Een centraal parlement met maar liefst 751 leden moet wel luisteren natuurlijk naar de politieke haantjes, anders kun je geen eenheid creëren met zoveel stemmetjes. Een unie met zoveel vertegenwoordigers die hun zegje moeten doen namens 28 landjes kan geen vuist maken op het wereldtoneel. Daarvoor moet je een centraal geleide politieke unie hebben met fiscale unie, bankenunie en een monetaire unie. Nou ja, de euro hebben we al een tijdje natuurlijk en nog steeds is er discussie of we daar voor- of nadeel van ondervinden.

Regel is regel

De constante stroom van verwijten tussen de noordelijke en zuidelijke lidstaten wordt heftiger naarmate begrotingstekorten uit de hand lopen en daarmee de schuldenberg. Er zijn natuurlijk niet voor niets regeltjes in het leven geroepen waar de verschillende leden zich aan moeten houden. Begrotingstekorten niet hoger dan 3 procent en de staatsschuld niet meer dan 60 procent van het BBP. Bij overschrijding daarvan doe je de brave broeders tekort. De gemeenschappelijke munt vereist namelijk een strak monetair beleid. Een gemeenschappelijk fiscaal beleid bestaat (nog) niet dus moeten de financiën van de verschillende lidstaten op orde zijn. Zo niet, dan ontstaat ongelijke economische groei tussen de leden en dat geeft scheve gezichten. De zwakke broeders hebben een remmend effect op de totale club en dat geeft wrijving bij de sterkere broeders. Er wordt met het vingertje gewezen op elkaars financieel gedrag. Daar moet je dus maar beter opletten ingeval de nood aan de man komt. Bij overtreding van de gemaakte afspraken kunnen boetes worden opgelegd om beter beleid af te dwingen. Echter wordt er in Brussel vaak met de hand over het hart gestreken en worden boetes simpelweg niet opgelegd of later kwijt gescholden. Niet bepaald een strak beleid.

Zachte hand

In het verenigingsleven zal een club uiteindelijk leden verliezen als het bestuur niet optreedt tegen de leden die hun contributie niet betalen of de reglementen niet naleven. Anders kan de club maatschappelijk gezien niet functioneren. De EU is per slot van rekening geen bridgeclubje. Als grote vereniging met supersterren zoals Duitsland en Frankrijk moet je natuurlijk prestaties van formaat leveren anders kan bijvoorbeeld een club als Ajax het vergeten in de Champions League. Wat we nu gaan zien is dat een nieuw bestuur met zachte hand gaat optreden tegen de zwakke broeders. De teugels van de begrotingsregels wil men wat laten vieren. Althans zo is het voorstel van juf Ursula, de nieuwe voorzitter. Ik durf hier wel te voorspellen hoe een aantal leden in de ledenvergadering daar over denkt.

Discipline

(Pixabay – wereldbeker)

Waar het in de kern omdraait zijn de financiën. Als je hogere tekorten wil toestaan van de zwakke leden met hoge schulden, en dan ook de sterke broeders gaat uitleggen dat hun uitgavenpatroon proportioneel mag worden opgevoerd dan is er sprake van een ongezond financieel beleid. De plicht van het clubbestuur is natuurlijk om alle leden gelijke kansen te bieden waarbij de zwakke leden wordt gewezen op hun tekortkomingen. Dan moet je niet de regeltjes aanpassen ten gunste van de zwakkeren. Alleen een sterk team kan meedraaien in de top. Het EU-bestuur moet de zwakke broeders meer discipline bijbrengen om de aansluiting met de top niet te verliezen. Als tegenstanders van formaat in de competitie juist investeren in sterke aankopen en strak vast houden aan het spelpatroon dan is makkelijk voorspelbaar wie de competitie zal winnen. Mijn voorspelling is dat we met Ursula wel eens in de middenmoot kunnen eindigen. Moet natuurlijk niet Italië geblesseerd raken want dan zal de degradatiezone in beeld komen.

Wijze les

Wat is de wijze les van deze bondscoach in dit geval? Met een verzwakt team de WK ingaan heeft geen zin. De afgang zal groot zijn en de sterke spelers lopen weg. BoJo schijnt al geheime onderhandelingen te voeren met Prima Donald en ook andere spelers zullen gevoelig worden voor de Yankee Dollar als de Euro onderaan eindigt.

GW

Miljardendans in Den Haag, onze staatsschuld is te laag

Hoe meer krediet, hoe meer toekomstverdriet

(Pixabay – krediet)

Er is een volkswijsheid die zegt, “waar je mee omgaat, daar word je mee besmet.” Wel, Nederland maakt deel uit van de Europese Unie en een aantal van onze vriendjes hebben er een handje van om zich flink in de schulden te steken, en daaraan gekoppeld de begroting uit de hand te laten lopen. In feite een vorm van oplichting want het is gewoon bedrieglijk om onverantwoord met de staatsfinanciën om te gaan. Ach ja, het is natuurlijk niet je eigen geld maar het geld van de belastingbetaler die later vriendelijk wordt gevraagd om mee te betalen aan de aflossing. Hoe meer krediet, hoe meer toekomstverdriet. Over rente praten we maar niet, die wordt afgeschaft als de centrale banken o.l.v. de ECB en de FED hun zin krijgen. Of is het nu Trump in de VS die de FED onder druk zet en Italië in de EU, die de ECB onderdruk zet. Ik denk dat de politiek de centrale banken onder druk zetten.

Doorschuiven

Onder druk van de begrotingstekorten van veel schuldennaties voelen de centrale banken zich genoodzaakt om de economie te redden van de ondergang. Door middel van stimulerende maatregelen en renteverlaging moet de kredietberg nog enigszins draaglijk worden gehouden. Het is een ingewikkeld proces van schuldcreatie dat uiteindelijk leidt tot armoede voor de volgende generatie. Echter duurt het (overmatige) groeiproces van de kredietberg al meer dan 30 jaar, terwijl het overgangsproces naar de nieuwe generatie ook een tiental jaren duurt(!). Als je het goed beschouwt is de huidige schuldcreatie, opgelegd door centrale banken, een vorm van oplichting omdat er “gesjoemeld” wordt met het monetair systeem van de samenleving. De verantwoordelijkheid voor de aflossing van de schuldenberg wordt simpelweg doorgeschoven naar de volgende generatie. Zelf uit de wind blijven en een ander laten opdraaien voor de kosten, of de schade zo u wilt.

De glitter van twitter

Dit is zo ongeveer het monetaire beleid van overheden en centrale banken van de diverse lidstaten van de EU. Met mooie beloftes zijn onze politici in het pluche terecht gekomen en vervolgens gaan ze ‘sjoemelen’ met staatsfinanciën. Je moet uiteindelijk je eigen kiezers te vriend houden en daarom de tekorten maar afdekken maar leningen. Het vervelende is dat je meestal met andere partijen moet regeren die iets andere gedachten hebben over hun bestedingen. Ach, we doen wat water in de wijn en we weten dat centrale banken altijd nog als redder in nood kunnen opdraven als later blijkt dat de bodem van de schatkist iets te snel in beeld komt. “The lender of the last resort.” De kampioen twitteraar in de VS weet hoe het werkt. Renteverlaging kun je in deze 21^ste eeuw makkelijk afdwingen met een tweet.

Losbandige bonvivant

Nu was Nederland meestal het beste jongetje van de EU-klas als het op financiën aankwam. Gezien de duidelijk EU-afspraken om niet meer dan 3 procent begrotingstekort te hebben en dat de staatsschuld niet meer dan 60 procent van het BBP mocht bedragen, presteerde ons kleine kikkerlandje uitstekend. Echter waren er regelmatig minder brave broeders die niet goed op hun centjes pasten. Ze werden voorzichtig op de vingers getikt en verzocht om wat beter op hun geldzaken te letten. Maar ja, de meester mag niet meer zo streng optreden zoals dat vroeger in de klas gebeurde. Een corrigerende tik is uit den boze. Wat? Je wordt aangeklaagd door de leerling met zijn ouders. Het is een kwestie van mores en tradities. Echter is de zedenleer aan erosie onderhevig en is  moreel gedrag verdrongen door immoreel gedrag. We mogen tegenwoordig veel meer. De banden zijn wat losser. Lang leve de vrijheid.

Potverteren

Eindelijk wordt een klein polderlandje wakker dat zich voelt achtergesteld bij de ongebonden levenswijze van bijvoorbeeld de zuidelijke EU-lidstaten. Na zoveel jaren lidmaatschap van dezelfde club moet je je toch een keer aanpassen aan de losbandigheid van de clubleden die vinden dat inkomsten direct besteed moeten worden. Gewoon direct opsouperen. Investeren is uit den boze. Het heerlijke gevoel dat veel leden bijdragen aan die grote snoeppot waarbij jezelf, met een beetje meer lef dan een ander lid, wat vaker het deksel optilt. Dat is een beetje vrij vertaald de gang van zaken in een club waar het bestuur niet al te daadkrachtig durft op te treden tegen de assertieve leden.

Na ons de zondvloed

Uiteindelijk leidt het potverteren tot onenigheid en de val van het bestuur en een scheuring in de club met opzeggen van lidmaatschappen. Soms kan het een poosje duren en vervalt het doorsukkelen met sterk verdeelde leden in een uiteindelijke malaise waarbij een bestuurscrisis onvermijdelijk is. Nu gaat Nederland zich ook wat losbandiger opstellen en meedoen met potverteren. Het bestuur van de grote club is nog niet gevallen, dus kunnen we nog volop profiteren van de ruimte die wij hebben op onze staatsbegroting. Zelfs onze kredietberg is ruim onder de maat. Juist nu moeten we er bij zijn als geld lenen wordt beloond. Na ons de zondvloed.

Snel handelen als honingpot overloopt

We worden laat wakker. Hadden we niet eerder het deksel van de honingpot kunnen oplichten toen bleek dat ie meer dan halfvol was? We zagen dat centrale banken bezig waren met een beleid dat de honing steeds makkelijker werd aangevuld door de drempel te verlagen. We moeten nu wel snel voortmaken want als de honing zo goedkoop wordt dan kan het potje misschien wel eens overlopen. We hoeven niet meer zuinig te zijn, wat een weelde! We moeten snel handelen. Om te beginnen eerst maar direct 50 miljard er uit lepelen naar een fonds. Kunnen we straks lekker over kijven hoe we dat geen verdelen. Maar wel snel handelen want die honingpot kan al zomaar overlopen. En daar schuilt een groot gevaar. Als we worden overstroomd met een overdaad aan zoetigheid dan volgt al snel het zuur.

Na het zoet komt het zuur

Het zijn de bekende natuurverschijnselen als de boel uit balans raakt. Met een overdaad aan sneeuw in de Alpen volgen lawines en een massa smeltwater wordt door een te snelle temperatuurstijging de Rijn ingestuwd. De dijken zijn niet bestand tegen zoveel wateroverlast en veel huizen raken onder water. Hetzelfde effect als de honingpot die overstroomt en de toegestroomde menigte over elkaar heen valt om te snoepen van de overdaad. Uiteindelijk staat de massa muurvast op de kleverige ondergrond. Eerst vliegen ze als bijen op de honing af en daarna reageert men als door een wesp gestoken en begint het gemor. Ach, het is het bekende verhaal van na het zoet komt het zuur. Gelukkig zijn ook augurken goed te verteren. Ik heb een goeie smaak maar ga toch eerst maar aan de honing.

Het discussiepunt:

Wat is nu de moraal van mijn verhaal. Is het verstandig dat de Nederlandse overheid de staatsschuld weer opvoert aan het einde van de hoogconjunctuur? “We hebben al zo weinig, vergeleken bij onze kredietvrienden.” Of zijn we nu te laat en was het beter geweest de uitgemolken middenklasse te stimuleren met fiscale maatregelen?

GW

De euro: waar niemand over praat, het gevaar van Target 2

Betalingsbalans uit balans

(Pixabay: euro-sculptuur)

Niet iedereen zal de kreet “Target 2” kennen. Voor velen een ver-van-mijn-bed-show. Wat niet weet, wat niet deert. Voor wie het weten wil, het is een gebruikte term binnen het bancair systeem in de Eurozone. Zeg maar een gecompliceerde betalingsbalans tussen de 19 landen die binnen de EU de euro gebruiken. De meeste inwoners van die  landen maken zich er geen zorgen over. Mensen vinden het al lastig om het onderscheid te maken tussen de EU-landen en de eurolanden. Van de 28 EU-landen gebruiken 19 lidstaten de euro als betaalmiddel. De familie doorsnee heeft al moeite genoeg om de complexe problematiek binnen de EU-lidstaten en de eurozone te volgen. Daarvoor hebben we toch politici gekozen die ons vertegenwoordigen en de ingewikkelde problemen maar moeten oplossen.

Gevaren Target 2

De Europese Unie met zijn verschillende instituties verbergt nogal wat kwalen voor de buitenwacht omdat ze bang zijn voor het anti-EU sentiment. Door  complexe verstrengeling worden makkelijk onjuiste conclusies getrokken door Jan Publiek. En er zijn al genoeg wrijvingen tussen de lidstaten momenteel die de volle aandacht trekken. De naderende verkiezingen in Italië, de Brexit, immigratie en nog wat andere zaken zouden een negatieve weerslag kunnen hebben op het anti-EU sentiment. Ook de ECB doet een duit in het zakje met zijn repressieve monetaire beleid, waar de familie Doorsnee al behoorlijk wat last van ondervindt. Wat echter bijna niemand in beeld heeft zijn de gevaren van het Target 2 systeem. Naast het beteugelende ECB-beleid misschien wel het grootste gevaar dat de eenheid van de EU bedreigt. Om te weten wat het gevaar exact inhoudt is het zaak om Target 2 een beetje te begrijpen. Voor een duidelijke uitleg kunt u terecht bij Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/TARGET2

TARGET 2  Saldotabel:         Saldo’s in miljarden euro per jaar einde:

(De tabel geeft de saldo’s van wat de aan TARGET2 deelnemende centrale banken op elkaar hadden vanaf 2008. Het zijn de vier landen met de grootste vorderingen en de vijf landen met de grootste schulden. Voor de andere deelnemende landen zijn de saldi relatief klein).

Staat                    2008      2009      2010      2011      2012      2013      2014      2015      2016      2017               2018

Duitsland             115,3     177,7     325,6     463,1     655,7     510,2     460,8     584,2     754,3     906,9               966,2

Luxemburg            42,1      52,5       67,9     109,4     106,2     103,7     105,1     147,6     187,4     192,2               213,0

Nederland             -18,8     15,4       40,5     152,8     120,8       46,1       19,4       54,7       87,0       71,0       92,6

Finland                      5,1        9,5       19,7       66,0       70,6       22,2       19,7       20,1       22,0       40,4       39,8

Portugal              -19,0    -23,4     -59,9    -60,9    -66,0    -59,6    -54,5    -61,7     -71,6    -81,2    -82,8

Ierland                 -44,4    -53,5     -145,2   -120,4   -79,3    -55,1    -22,7      -3,0         -1,0         1,9       14,3

Griekenland        -35,3    -49,0       -87,1   -104,8   -98,4    -51,1    -49,3    -94,4     -72,3    -59,4    -28,6

Italië                      22,9     54,8           3,4    -191,4   -255,1   -229,1   -208,9   -248,9   -356,6   -439,0               -482,0

Spanje                  -35,0    -41,1     -50,9    -175,0   -337,3   -213,7   -189,9   -254,1   -328,1   -373,7               -401,9

Enorme onbalans

In de bovenstaande tabel komt een duidelijke onbalans naar voren. Het enorme positieve saldo van Duitsland van 966 miljard(!) valt direct op en als klein landje doen wij ook braaf mee met ons tegoed van meer dan 100 miljard eind 2019. Zie hoe onrustbarend elk jaar de saldo’s stijgen. De bedragen lopen alleen maar op in plaats van afnemen. Je zou je toch als eerzaam burger van een landje met een goeie boekhouding kunnen afvragen waarom er na 11 jaar oplopende tekorten op de betalingsbalans niets wordt gedaan om deze recht te trekken. Als boekhouder van een bedrijf had je al lang aan de bel getrokken. De ECB en de Nederlandse Bank ondernemen niets. Is dat een vorm van machteloosheid? Of zou er achter de schermen worden gewerkt om de balans recht te trekken door een of andere boekhoudkundige kunstgreep. Wat speelt hier?

Manipulatie van de eerste orde

Ik denk het te weten. Een pasklare oplossing in de vorm van een (eind)afrekening bestaat niet. Een schuldeiser die uitgestelde betalingen te ver laat oplopen kan meestal naar zijn centen fluiten en gaat failliet. De vorderingen neerleggen bij een incassobureau leidt meestal tot faillissement van de schuldenaar. Kortom, het afrekenen gaat niet gebeuren want dat zal de val van de euro inleiden. Hiermee moet toch duidelijk worden dat de eurozone ten dode is opgeschreven en alleen nog bestaat door boekhoudkundig gesjoemel. Hoe geloofwaardig zijn onze centrale banken nu nog. Hier is toch sprake van manipulatie van de eerste orde? Kom op mensen, wakker worden.

Waar wachten we op

De reden dat ik hier over schrijf is omdat ik mij zorgen maak. Het lijkt alsof dit probleem onder tafel wordt gehouden. Er is al teveel gedoe binnen de EU waar de Europese Centrale Bank(ECB) een repressief beleid voert. Kennelijk is men bang voor enige beroering. Het is weer de bekende veenbrand. Er broeit wat ondergronds en op gegeven moment komt het vuur aan de oppervlakte. Wat te denken als straks Italië afkoerst op een populistische regering met een vijandige houding t.o.v. de EU met de euro. En wat te denken als de publieke opinie in Duitsland omslaat naar een anti-EU stemming. De problemen rondom de euro en de bancaire onevenwichtigheden met de Target 2-afspraken zijn donders goed bekend bij de echte insiders bij onze Duitse buren. Deze houden zich echter wijselijk stil omdat ze weten dat het enorme verschil in de betalingsbalans nooit door de ECB met de nationale centrale banken kan worden opgelost. En dezelfde insiders snappen ook dat hun machteloosheid vanzelf wordt ingehaald door de bittere realiteit van een totaal faillissement van de eurozone.

ECB doet geheimzinnig

Overigens zien de werkelijke netto saldo’s van de Target 2 betalingsbalans er wel wat anders uit dan wat de tabel aangeeft vanwege nog wat onduidelijke verrekeningen, waarover de ECB geheimzinnig doet. Maar de risico’s zijn absoluut zorgelijk. De ECB geeft weinig informatie over de netto blootstelling van de verschillende nationale centrale banken. In 2011 zei de bekende econoom Willem Buiter er dit over: “These imbalances may be – and currently likely are – a symptom of the difficulty of banking systems in a number of Eurozone periphery countries have in funding themselves in the markets without public support.” Kortom, bij een naderende recessie lijkt een bankencrisis onafwendbaar.

Domino-effect

In het ergste geval een crisis met een domino-effect naar een kredietcrisis en mogelijk uitwaaierend naar een eurocrisis, een EU crisis, en wat nog meer. Wat in deze omstandigheden de Deutsche Bank(DB) gaat doen, daar wil ik het maar niet over hebben. Misschien wordt de volgorde van de kettingreactie wel heel anders. Eerst de DB, dan de bankencrisis en kredietcrisis tegelijk. De euro zal deze dubbele crisis simpelweg niet kunnen overleven. Dus zou de volgende dominosteen eerst de euro zijn en daarna de EU. De vraag is of eerst de sterke landen de EU verlaten of eerst de zwakke landen. En hoe moeilijk is het dan om na de Brexit gewoon nummertje 2, 3 en 4 te zijn. In de chaos wil je snel weg zijn. Eén ding is zeker, geen saaie tijden maar weer eens een keer wat leven in de brouwerij. Brouwerijen die het alcoholpercentage wat omhoog brengen op verzoek van de bierdrinkers. Na de verslaving aan stimulantia van centrale banken zoeken de fervente drinkers hun heil in een andere verslaving. Het bekende vluchtgedrag voor de keiharde werkelijkheid.

GW

Spaar je arm, leen je rijk(2), is bankrun aanstaande?

Omgekeerde bankroof

(Pixabay – bankoverval)

In deze 21^ste eeuw verkeert de mensheid in een nieuw tijdvak van financiële repressie. Ons spaargeld en pensioenreserves zijn steeds vaker onderwerp van het gesprek. Gezien de zorgelijke ontwikkelingen op de financiële markten zal dat zeker zo blijven en zal dit onderwerp ook op deze site vaak voorbij komen. Wat dat betreft is deze site zijn tijd ver vooruit. Al langere tijd besteed ik hier aandacht aan het zieke fiat geldsysteem dat is gebouwd op krediet. Het schijnt dat de mainstream media nu wakker wordt. Via de krant en TV worden we overspoeld met verhalen over het nieuwe normaal, de negatieve rente. We worden langzaam gaar gekookt. Het bankenkartel misbruikt het kostbare bezit van de massa in de vorm van spaar- en pensioengelden, zeg maar het kleine kapitaal, om de opgehoopte kredietberg betaalbaar te houden met het invoeren van een negatieve rente. Je zou kunnen spreken van een eigendomsdelict. Of in de volksmond: bankroof, maar dan omgekeerde bankroof. Niet de bank maar de rekeninghouders worden beroofd.

Elite vergroot vermogensongelijkheid

De elite die met hun grootkapitaal is belegd in diverse bezittingen, zoals vastgoed, aandelen, obligaties, edele metalen en cryptocurrencies ontloopt de dans. De superrijken kunnen hun  vermogensbestanddelen spreiden over diverse activa en vangen verliezen op de ene activa op met de winst van de andere. Tegelijk leent de elite bijna voor niets met een veelheid aan onderpand. Kortom, de elite kan tegen een stootje. Het kapitaal wat in handen is van de 10 procent superrijken bedraagt meer dan de helft van de wereldwijde activa. De resterende 90 procent mag het doen met de rest. Een vermogensongelijkheid die zorgt voor onbalans en onrust in de samenleving.

Magneetwerking grootkapitaal

Er moet een zeker verschil in inkomen en vermogen bestaan om de mens te prikkelen. Voor niets gaat de zon op maar geld en welstand moet je zelf verdienen. Echter wordt dat moeilijker voor de massa als het grote geld rond tolt onder een klein groepje superrijken die op hun geld zitten. De spoeling wordt erg dun als zo weinig geld gedeeld moet worden met zovelen. Het is de monetaire geldverruimingspolitiek van centrale banken waardoor het grote geld in de richting stroomt van de minste weerstand. Het is de magneetwerking van het grootkapitaal.

Uit balans

Ik heb vaker gewezen op de sociale ongelijkheid en onevenredige verdeling van de mondiale welvaart. Deze ongelijkheid is het laatste decennium sterk toegenomen. Als een handjevol mensen beschikt over veel kapitaal en het grootste deel van de wereldbevolking moet rondkomen met weinig kapitaal dan zal uiteindelijk de economie vastlopen. Het is een zichzelf versterkend proces wat niet automatisch stopt. Het kapitaal van de elite heerst. Door de grote onbalans proberen centrale banken uit alle macht te voorkomen dat de westerse krediet gedreven welvaartsmaatschappij failliet gaat. Banken leven van de kredietuitgifte, het is hun verdienmodel. Door de opgevoerde uitgifte van teveel krediet in een westerse samenleving met een krimpende bevolking is een historisch hoge kredietberg gecreëerd. Met teveel sneeuw op de top ontstaat lawinegevaar.

Koudegolf in aantocht, rente beneden nul

Om de betaalbaarheid niet in gevaar te brengen is de rente systematisch in kleine stappen verlaagd. Een beleid wat al meer dan 30 jaar stand houd. Maar hoe lang nog? De bodem is bereikt en we gaan binnenkort door het nulpunt naar negatieve rente. Financiële markten hebben de rente op staatsleningen al ruim beneden het nulpunt gedrukt en nu zijn banken gedwongen om negatieve rentetarieven door te berekenen aan hun klanten. Dat zijn wij allemaal. Bankrekeninghouders die hun reserves bewaren bij de bank voor de veiligheid. Ter voorkoming van inbraak en straatroof bewaren we ons geld bij de bank. We kregen daarvoor ooit een rentevergoeding, o.a. met de bedoeling om sparen aan te moedigen. Althans zo was de aloude gedachte. Nu zijn de rollen omgedraaid. Nu worden we ‘beroofd’ door de bank als we sparen en ‘beloond’ bij het aangaan van een lening. Bijna is het zover dat banken hun klanten een bedrag in rekening brengen voor het bewaren van spaargeld.

Als banken gaan vrezen dan moet je weg wezen

Een nieuw ongekend tijdperk breekt aan. Banken zijn bevreesd over de afloop en vrezen later te worden afgestraft voor hun foute beleid. Logisch, het ongevraagd afnemen van iemands eigendom is nog altijd strafbaar volgens de huidige strafmaat. De Volksbank is slim en bereid hun klanten voor op de aanstaande negatieve rente. Onder het mom van dat ze niet anders kunnen vanwege het beleid van hun meerdere, de ECB. Nood breekt wet, dus toon alstublieft begrip voor ons beleid. In de monetaire geschiedenis is het fenomeen van negatieve rente op spaartegoeden nooit eerder voor gekomen. Economen durven geen voorspelling te doen over de afloop van deze maatregel. Dat zegt al genoeg. Ik durf het wel aan want ik ben geen econoom, geen wetenschapper, geen bankier, geen beleidsmaker maar zeg maar een nuchtere bankrekeninghouder, consument en belastingbetaler. Iemand die doelbewust een financiële beslissing neemt. Door schade en schande wijs geworden door de eigen fouten uit het verleden. Behalve ondergetekende zijn er meer mensen die hetzelfde denken. Toevallig mensen uit dat deel van de samenleving die de laatste jaren het meest getroffen zijn door het beteugelende beleid van centrale banken en hun partners in crime, het bankenkartel.

Omgekeerde tarieven met omgekeerde gevolgen

Regelmatig heb ik mijn zorgen uitgesproken over de gevolgen van negatieve rente en de mondiaal recordhoge kredietberg. In dit nieuwe monetaire tijdvak zal het omgekeerde beleid van positieve naar negatieve rentetarieven omgekeerde gevolgen hebben. Dat is mijn simpele analyse van dit nieuwe experimentele monetaire beleid. Er bestaan nog geen rekenmodellen van in het lesboek economie. Pas over een jaar of wat zullen economen de gevolgen hebben bestudeerd en krijgen onze studenten de nieuwe lesboeken economie uitgereikt. We lopen dus nu achter de feiten aan terwijl een stemmetje in mijn achterhoofd zachtjes roept dat er iets niet in de haak is. Dat stemt dus tot wantrouwen. Een wantrouwen t.o.v. onze monetaire beleidsmakers.

Bij de bank niet pluis, neem een kluis in huis

Een welbekend spreekwoord zegt: “Vertrouwen komt te voet maar gaat te paard.” Binnenkort van toepassing als de rekeninghouders met kleine kapitaaltjes vrezen dat deze aangetast worden door ze uit handen te geven(uitlenen dus) aan een bank. Vooral de volwassen generatie is opgegroeid met het idee dat je beloond werd voor het uitlenen van je geld. Het was immers het verdienmodel van de bank. Aan de andere kon je daardoor een groot bedrag lenen tegen uiteraard een hogere rente, maar dat scheelde in ieder geval 20 jaar lang sparen voor je eigen huis of 5 jaar sparen voor je eigen automobiel. Maar wat gaan we nu beleven als we de rol van rente gaan omdraaien? Precies, het verdienmodel van banken gaat er aan. Waarom dan? Omdat rekeninghouders hun geld weg halen en daarmee de kapitaalratio van de bank in gevaar brengen. Het nieuwe credo wordt: “Bij de bank niet pluis, neem een kluis in huis.”: https://biflatie.nl/bij-de-bank-niet-pluis-neem-een-kluis-in-huis/

Gouden tijd voor edele metalen en cryptomunten

Ik durf stellig te beweren dat juist de mensen met de kleinere kapitaaltjes hun geld geleidelijk opnemen en thuis gaan oppotten. En dat in deze column een advertentie in beeld springt over een kluizenaanbieder. Gericht op de senioren onder ons. Bankrekeninghouders op middelbare leeftijd kopen nu misschien liever goud of zilveren munten. En sowieso meer cash in huis in de kluis. Sommigen wagen de stap naar cryptomunten. En de wat meer kapitaalkrachtigen durven misschien nog te speculeren op de beurs. Niet voor niets worden we bestookt door adverterende beleggingsexperts. Hoe dan ook, er zal zeker een langzame bankrun op gang komen. Vooral nu de dagelijkse media zich er mee gaan bemoeien. Ondanks dat onze geleerde economen waarschuwen op de gevaren van het bewaren van cash in de kluis in huis. Helaas breekt er een gouden tijd aan voor onze werkloze inbrekers en zal de scootermafia zich naar onze achterdeurtjes begeven. Wat uurtjes later natuurlijk dan de pizzabezorger aan de voordeur.

GW

Nieuwe roerganger ECB: Christien, onze reddende engel

Gevaarlijke verstrengeling

In mijn columns bekritiseer ik regelmatig het rentebeleid van de ECB. De vertrekkende president Draki heeft de centrale rente naar het nulpunt gedirigeerd. Ideaal voor investeerders en kredietnemers maar uitermate schadelijk voor onze opgebouwde reserves als spaargelden en pensioenkassen. En niet te vergeten de verzekeraars. De discussie over de schadelijke gevolgen wordt heftiger naarmate de rente verder daalt.  Niet alleen de beloftes van de presidenten van de centrale banken, maar ook de aanhoudende rentedaling op staatsleningen maakt duidelijk dat bancaire rentetarieven verder gaan dalen. “Onze” banken moeten de dalende rentespiraal volgen omdat in dit moderne monetaire tijdperk de rentetarieven op de vrije markten door vraag en aanbod worden bepaald. Het is de gevaarlijke verwevenheid in het mondiale financiële systeem waarbij het systeemrisico op alle bankrekeninghouders wordt afgewenteld ingeval van schipbreuk. Als het noodsignaal klinkt zijn er reddingsboten te weinig.

Handel en wandel van het bankenkartel

(Pixabay – Eurotoren)

Sombere analisten vrezen de ondergang van het huidige monetaire tijdperk dat is gebouwd op een enorme kredietberg. De banken hebben daar een hoofdrol in gespeeld en zijn wereldwijd gegroeid tot een machtig mondiaal kartel. De onderlinge vervlechting is groot doordat veel banken als systeembanken aan elkaar zijn verbonden. Dat zijn de banken die voor u en mij, de bedrijven en overheden het betalingsverkeer onderhouden. Daarnaast zijn banken gaan handelen in allerlei financiële producten, zoals diverse vormen van hypotheken en kredieten, derivaten, verzekeringen en beleggingsproducten. Het beeld van de vertrouwde bankier met sigaar in driedelig kostuum is in de generatie van de babyboomers compleet veranderd. We zien nu een digitaal betaalsysteem waarin vliegensvlug ons digitale geld heen en weer vliegt.

Cash is ballast

Op straat soms een pinautomaat die steeds moeilijker toegankelijk wordt om plofkrakers geen kans te geven. Telkens minder in aantal omdat cashgeld alleen maar lastig is in gebruik volgens de bank. Uiteraard is dat lastig als je als beheerder van een systeem zorg moet dragen voor voldoende voorraad bankbiljetten, iets wat door bankiers wordt gezien als overbodige ballast in dit nieuwe tijdperk van digitaal geld. Het in omloop brengen van contant geld brengt veel kosten met zich mee en daar zit de bankier van de centrale bank niet op te wachten. Met een neergaande rentespiraal dalen de winsten, dus moeten kosten omlaag.

Kredietverlening als verdienmodel

Wereldwijd is het bankenkartel dermate gegroeid dat daardoor het totale financiële systeem onder hun bewind staat. Onder leiding en toezicht van de BIS(Bank for International Settlements), centrale banken en waakhond het IMF(Internationaal Monetair Fonds) die waakt over de kredietverlening. Ondanks de verschillende toeziende instituten is het niet gelukt om de kredietverlening binnen de perken te houden. Maar wat wil je, als kredietverlening het verdienmodel is van de banken en daarnaast ook nog eens de motor van onze geglobaliseerde economie. Dan is het zaak om vooral de motor draaiende te houden. Met wat extra brandstof kan ie langer draaien. De welvaart in onze moderne verzorgingsstaat drijft op krediet wat door de banken is geïnjecteerd in de samenleving. Verslaafd aan de stimulerende middelen van ons drugskartel, eeehh… bankenkartel.

Zombiestaten

Als een beschaving zijn welvaart creëert door overmatig kredietgebruik dan zal op gegeven moment het keerpunt in zicht komen waarmee duidelijk wordt dat op een blijvende verslaving uiteindelijk een vroegtijdige dood volgt. De dood van een systeem wat is opgeblazen door krediet. Door de globalisering van de wereldeconomie bleek dat  eigen kracht niet voldoende was om mee te komen. In de sport is het verboden om de sportieve prestatie schade toe te brengen maar in de reële economie doet vadertje staat een oogje dicht en worden de stimulerende middelen gratis verstrekt door overheid gerelateerde instituten. Centrale banken die stelselmatig de stimulerende middelen(krediet) goedkoper maken en via een achterdeur de troep(onrendabele leningen) opruimen door deze op te kopen. De westerse krediet gedreven welvaartsstaten zijn verworden tot zombiestaten.

Reddende Engel

(Pixabay – Angel)

Niet iedereen vervalt in een blijvende roes. Sommigen krijgen enorme hoofdpijn na iets teveel van het goeie en zweren om nooit geen gebruik meer te maken van de dope. Ze kijken om zich heen en schrikken van de levende lijken en voelen zich geroepen om de samenleving te redden van de ondergang. Deze sterke man of vrouw kan zich nu melden. Maar wat blijkt? De reddende Engel heeft zich al gemeld. Nee, het is niet Gabriël, het is Christien. Christine Lagarde om precies te zijn. Deze sterke vrouw gaat ons redden en zal de kredietverslaafde samenleving door een zware ontnuchteringsperiode heen loodsen. Ze staat vanaf 1 oktober aan het hoofd van de kliek, eeehh… kliniek, de ECB. De zwakke voorganger, een draak van een president, wordt vervangen vanwege zijn onvermogen om de samenleving van de ondergang te behoeden. Zijn rentetarieven hebben ons normale belevingsvermogen aangetast. Als stimulantia(=rentetarieven) zo sterk negatief worden dan is het snel gedaan met de mensheid. De verslaafden worden tot overlast van hun omgeving. Negatieve rentetarieven vernietigen het nette kapitaal in de samenleving. Echter één persoon heeft dat ingezien en dat is Christien. Zij wordt net op tijd de nieuwe kapitein van de Titanic. Edward John Smith draait zich om in zijn graf. Vrouwen hebben net iets andere gedachten dan mannen en precies dat kan het verschil maken.

Christien weet van de hoed en de rand

Kortom, we kijken in blijde verwachting uit naar het beleid wat Christien gaat voeren. Welke wapens heeft zij nog in de kast? Niet het rentewapen neem ik aan. Dat is uitgewerkt zo meteen als de rentekever het nette kapitaal aanvreet. Christien heeft veel ervaring opgedaan als oud minister van Financiën en Economische Zaken, als hoofd van het IMF, maar ook in strafzaken heeft ze ervaring. In augustus 2011 heeft het Franse Hof van Justitie een onderzoek in gesteld naar haar rol bij de betaling van een schadevergoeding van 403 miljoen euro aan de zakenman Bernard Tapie. Dus ze weet van de hoed en de rand, de boven- en de onderkant. Ze heeft Dominique Strauss-Kahn opgevolgd die ook ervaring had in strafzaken. Verdacht van aanranding van een kamermeisje. Maar wat doen we er aan. De elite heeft nu eenmaal een bevoorrechte positie in de maatschappij en daar maken ze slim gebruik van. Als je aan de touwtjes trekt dansen de poppetjes.

Hoeveel vertrouwen hebben we nog

De grote vraag die nu rijst is hoe Christien de EU gaat redden van schipbreuk. Veel nerveuze beleidsmakers maar vooral bange spaarders en gepensioneerden kijken reikhalzend uit naar de nieuwe bewindsvrouw van het ECB. Ze zal het roer om moeten gooien om de ijsberg met rentetarieven diep onder het minpunt te ontlopen. Omdraaien uit die noordelijke ijszee en terug naar de Middellandse zee. Van lage temperaturen naar hogere rentetarieven, terug naar normaal. Hoe ze het doet? Heel eenvoudig. In de persconferentie aankondigen dat we de andere kant opvaren. Koerswijziging in kleine stapjes. Niet te snel want we moeten acclimatiseren. De mens moet niet sneller varen dan het klimaat. Wachten op de juiste windrichting en dan bijdraaien. Heerlijke taal van een prachtig mens.

Maar wat bliksem, wat is dat voor een doffe dreun? Een trilling beweegt zich door het ganse schip. Genieten we van haar peptalk en stopt daar plotseling de muziek. Gelukkig heeft het orkest een dappere dirigent en speelt de muziek al gauw verder als blijkt dat er bovendeks geen paniek is. De angst benedendeks, waar het water de opgepropte samenleving tot de lippen staat, is buiten beeld. Wat niet weet, wat niet deert.

Moraal van mijn verhaal

De harmonie van een samenleving valt uit elkaar wanneer de elite en het individualisme de balans verstoren door eigen belang. Economische groei en welvaart is niet oneindig maar raakt uit evenwicht wanneer de bovenkant te ver verwijdert raakt van de onderkant van de samenleving. Door oneindig gebruik van stimulerende middelen is de mensheid verworden tot een kredietslaaf van een door schuld gedreven monetair systeem. Men gelooft in beleidsmakers zoals vroeger ooit de oermens geloofde in zachte heelmeesters. Echter zijn de stimulerende middelen, zoals renteverlaging en kwantitatieve monetaire verruiming, slechte medicijnen met vervelende bijwerkingen. Aldus maken onze huidige heelmeesters stinkende wonden. Ook de hoogste kringen blijken uiteindelijk gewone mensen te zijn met dezelfde stinkende zonden. Door hun onzedelijk gedrag zijn de heersende zeden vervaagd en is de huidige beschaving verzonken tot een moreel verdorven maatschappij. Een langzaam proces wat hand in hand gaat met het laten vieren van de renteteugels en het ophopen van een enorme kredietberg. Maar er is hoop. Christien heeft zilvergrijs wit haar en lijkt op een engel. We wachten op haar bovennatuurlijke krachten, zonder geloof zijn we reddeloos verloren. Lieve Christien, laat je krachten zien.

GW

Spaar je arm en leen je rijk

(Welkom in het nieuwe Europese Rijk. De oude Romeinen draaien zich om in hun graf)

Absolute macht

Volgers van mijn columns weten dat ik sterk ben gefocust op de ontwikkelingen in de globale bankenkosmos. Een financiële wereld die met de uitgifte van krediet, het beheer van spaargelden, en het onderhouden van het wereldwijde digitale betaalsysteem het bevel voert zijn over de globale financiën. Te samen met de centrale banken beheert het bankenkartel het wereldwijde monetaire systeem. Het bankwezen heeft de absolute zeggenschap over ons fiat geldsysteem, zonder enige inspraak van het individu. Een financieel universum waarvan ik denk dat deze zich aan het einde van zijn cyclus bevindt. In de lange cyclus van groei na de 2^e WO,  met af en toe een dip, kon het bestaan dat door flinke economische groei een flink portie krediet werd uitgegeven door gulle bankiers.

Gulle geldgevers

(Pixabay – geld)

Kredietuitgifte was het verdienmodel van de banken en de motor achter economische groei. Het aloude model van het monumentale bankgebouw waar goud en geld werden bewaard is bij het wegvallen van de goudstandaard in 1971 veranderd in een sector van snel en veel geld verdienen. Zonder de onderliggende waarde van edelmetalen is het geld niets meer of minder dan een schuldbewijs dat algemeen geaccepteerd wordt als betaalmiddel voor alle producten en diensten. De hoeveelheid geld in de samenleving wordt gecreëerd doordat banken onbeperkt krediet kunnen uitgeven. Simpelweg door het bijschrijven van een bedrag op de linkerzijde van hun balans als zijnde een vordering op ons kredietnemers. Het geld wordt meestal in termijnen wel terugbetaald. De fikse rentevergoeding, zoals we die in de jaren 70 en 80 kenden, was een prima verdienmodel dat zelfs werd overgenomen door niet-bancaire instellingen. De start van een nieuw krediettijdperk was begonnen.

Groei omlaag, dan rente omlaag

Omdat krediet een opname is van geld uit de toekomst moet dit terug betaald worden vanuit de lopende inkomsten. Als de eigen inkomsten maar toenemen en er ook wat inflatie is dan is er in het algemeen geen probleem. Door de inflatie wordt de resterende schuld kleiner t.o.v. een groeiend inkomen. Dit wereldwijde proces van schuldcreatie kun je lang volhouden mits er geen recessies zijn waarin de groei omslaat naar krimp en ineens meerdere schuldenaren in gebreke blijven. In een recessie is er al gauw teveel schuld doordat de totale nationale schuld van overheid, bedrijven en particulieren dan ineens stijgt t.o.v. het krimpende BBP. Om te voorkomen dat teveel banken  omvallen doordat er moet worden afgeschreven op slechte leningen hebben centrale banken het bedacht om in een recessie de rentetarieven te verlagen. In een aantal stappen gingen de krediettarieven omlaag en altijd kwam door deze kunstmatige stimulering de economie weer op gang.

Groeiende schuldenberg, groeiende krimp

In een lange groeicyclus bewegen zich kortere periodes van krimp. Als de renteverlaging na afloop van een recessie wordt gevolgd door een stapsgewijze renteverhoging naar het oude niveau dan is er weinig aan de hand bij een volgende krimp. Gewoon het spelletje herhalen. Maar wat we zien gebeuren in een lange groeicyclus(1950 – 2020) is dat de samenleving krimpt wanneer het leven goed is. Als de bevolking krimpt en vergrijst en tegelijk het krediet in omvang nog altijd toeneemt dan gaat er iets niet goed. De boel raakt uit balans. Centrale banken krijgen het na een volgende recessie niet meer voor elkaar om de verlaagde rente weer omhoog te krikken naar het oude rentepeil. Deze neergaande cyclus van telkens dalende rentevoeten zien we al meer dan 30 jaar. Wat we ook zien is dat de laatste decennia de economische groei van ‘oudere’ westerse welvaartsstaten niet meer terugkeert naar het oude hogere niveau. Oorzaak: alsmaar hogere schuldenberg en dalende inkomsten in de samenleving. Kortom, we zien in een lange kredietcyclus een langzaam afnemende groei gepaard gaande met dalende rentetarieven. Soms een enkel stapje omhoog maar daarna meerdere stappen omlaag.

De eindfase

Anno 2019 zijn we aangekomen in een nieuwe periode van inzakkende economische groei. Eerst de misère op de beurzen en daarna is de reële economie aan de beurt. We zien dat de ECB in Europa een centrale rente hanteert van nul procent en de FED in de VS een rente van 2,25 procent. Wat we ook zien zijn de inmiddels negatieve tarieven op staatsleningen en deposito’s in Europa en Japan. In Zwitserland(geen EU) hanteert de centrale bank een tarief van min 0,75 procent. De grote vraag die we ons nu kunnen stellen is: hoe gaan de ECB en de FED de economie stimuleren bij deze lage rentepercentages? Het lijkt een logica van de bovenste plank dat een kredietcyclus ten einde loopt als rentetarieven door het ijs zakken.

Spaar je arm en leen je rijk

Het oorspronkelijke verdienmodel van de banken vloeit weg. Nog gekker, het ooit eerlijke verdienmodel slaat om naar een oneerlijk model van diefstal. Spaargeld inlenen en vervolgens voor een hogere rente uitlenen was ooit maatschappelijk geaccepteerd. Maar hoe gaan ze dat nu doen? Spaargeld inlenen tegen een ‘boeterente’ en daarna uitlenen voor een vergoeding in de vorm van negatieve rente? Schiet mij maar lek! Ammehoela. In welke tijd leven wij? Gaan we omvormen naar een nieuwe beschaving met een andere moraal? Spaar je arm en leen je rijk! Het nieuwe Europese Rijk. De oude Romeinen draaien zich om in hun graf.

Economen in de war

Uiteraard wil ik maar wat graag een hypothecaire lening tegen negatieve rente. Geld lenen en een vergoeding toekrijgen. Mag ik zelfs per saldo minder aflossen dan de oorspronkelijke hoofdsom. In Denemarken de nieuwe trend. Economen en analisten staan nu voor een groot dilemma. Hoe moet je deze abnormale monetaire bewegingen in de economische wiskunde doorrekenen naar de toekomst terwijl hiervan geen modellen bekend zijn uit het verleden. Rente ontvangen op een hypothecaire lening is het allernieuwste monetaire experiment in onze moderne beschaving. Draki schiet op met die renteverlaging. Ik kan niet wachten, ik wil dat nog meemaken.

Ik ga aan het gas

(Pixabay – ballonnen)

Het paradijs wacht. De inkomstenbelasting kan alvast omlaag als straks de hypotheekrente-aftrek verdwijnt als sneeuw voor de zon. Zelfs het ministerie van Financiën krijgt geld toe op staatsleningen en daarom stel ik nu alvast een algehele belastingverlaging voor. Niet alleen de loon- en inkomstenbelasting maar ook de omzetbelasting. Was ik ooit een doemdenker, nu ben ik zelfs het optimisme voorbij en leef ik in een bubbel. Geef mij nog een doosje ballonnen alstublieft en draai die lachgaspatroon helemaal open, wilt u? Dank u wel!

Dromen duurt kort

Dat het huidige fiat geldsysteem heeft afgedaan zal duidelijk worden wanneer de massa wakker wordt en ziet dat de pakhuizen vol met spaargelden en pensioenen worden aangevreten door de rentekever. Waardeloos worden door de verborgen geldontwaarding die altijd hoger is dan het officiële inflatiecijfer. Behalve de rijke elite, ziet bijna de gehele samenleving met lede ogen aan hoe hun kleine reserves verdwijnen als sneeuw voor de zon. Alleen de elite is in staat om met hun grootkapitaal kleinkapitaal binnen te harken. Met wat schuiven in hun vermogensbestanddelen door bijvoorbeeld deposito’s om te zetten naar vastgoed en speculaties op de financiële markten. Een verlies op de beurs komt bij de elite minder hard aan dan het verlies op het kleine kapitaaltje van Jan Modaal die na 5 jaar negatieve rendementen zijn spaargeld en pensioenreserves naar de verdommenis ziet gaan. Het leven van Riet en Piet Krediet zal snel omslaan naar groot verdriet. Ze zagen het vernietigende werk van de rentekever niet.

Alles heeft een prijs

De achterdocht in de samenleving zien we al terug bij de opkomst van populistische partijen. De extreme verschillen tussen arm en rijk beginnen op te vallen. Het vertrouwen van de massa in politiek en monetaire beleidsmakers wankelt. Ach, het klimaat verandert ook. Kan er nog wel bij. Vallen we terug naar de goudstandaard of schakelen we over naar de cryptocurrency. Dat een ongeëvenaarde transitie in energie en geld niet vlotjes zal verlopen moge duidelijk zijn. Er liggen namelijk welbergen aan schuldpapier. Als de volgende recessie omslaat naar een depressie dan zal er een berg moeten worden afgeschreven. Nu ben ik geen econoom maar zeg maar een zelfbenoemde analist en vanuit die hoedanigheid, of is het gewoon intuïtief, durf ik te voorspellen dat een omschakeling van een failliet geldsysteem naar een nieuw monetair systeem een flinke prijs heeft. De prijs van hyperinflatie, chaos, revolte, en alles wat daar uit voortvloeit. Het grote publiek zal het nooit pikken dat de voorstelling wordt afgebroken zonder het entreegeld terug te ontvangen.

GW

Pensioenpaniek, en nog veel meer…

Dracula’s theezakje is op

Er gaat bijna geen dag voorbij of ergens in de media duikt weer een bericht op over de slechte gesteldheid van onze pensioenfondsen. Dat onze pensioenfondsen niet meer lichtelijk ongesteld zijn maar de menstruatie al volledig voorbij zijn zal de senioren onder ons wel duidelijk zijn. De seniele aftakeling is begonnen. Dracula’s theezakje is op. Dat de slechte gesteldheid van pensioenfondsen van grote invloed is op de economie van ons kleine polderlandje is nog lang niet doorgedrongen bij de massa. Als het grote kapitaal voor de toekomst afbrokkelt dan kalft onze welvaart als geheel af. De senioren voelen het nu al in hun portemonnee, de junioren nog niet.

Pensioenpaniek, en nog veel meer…

(Pixabay – Old people)

Het jeugdige deel van de massa is nog lang niet bezig met hun ouwe dag en zal het een rotzorg zijn hoe die er over 25 tot 50 jaar later uitziet. Er kan natuurlijk zoveel gebeuren dat zien we later dan wel weer, zo is de algemene gedachte bij onze jongeren. Ik geef ze geen ongelijk. Jongeren moeten niet gaan zitten somberen over hun toekomst. Dat laat je over aan de ouderen. Vreemd overigens, want die hebben juist hun tijd gehad. De omgekeerde wereld alweer. De senioren die zich druk maken over het pensioen terwijl dat enorme kapitaal in die fondsen voor het grootste deel is weg gelegd voor de jongeren. Als je maar een tijd van leven hebt.

Waardevast of waardeloos

Met de afwaardering van onze pensioenen komt in feite ook onze economie tot stilstand. Al gaat dat met enige vertraging. Dat komt door de grote vergrijzing. Met iets teveel senioren zijn de junioren in de minderheid en daalt de premie-inleg. Te grote vergrijzing betekent tegelijk te weinig verjonging. Europa is besmet met het Japanvirus. Op basis van al deze factoren zijn de gemaakte afspraken over de dekkingsgraad van de fondsen niet meer haalbaar. Om die reden zijn pensioenen al 10 jaar niet meer geïndexeerd en worden de aanspraken op pensioen ook voor de junioren verlaagd. De kreet waardevast pensioen is inmiddels al 10 x achterhaald en mag bij de aanstaande korting worden vervangen door de term “waardeloos.” Iets wat niet meer stijgt in waarde en achterblijft bij de inflatie wordt lager in waarde. Wat een logica.

Pensioenakkoord op losse schroeven?

Het gevaar voor de economie is dat steeds meer ouderen de handrem aantrekken. De uitgaven worden minder al naar gelang hun dalende inkomsten. Het aantal senioren neemt met de dag toe en daarmee het aantal personen die op de rem gaan staan. Met een zekere vertraging zal het effect van minder seniorenconsumptie een vertraging veroorzaken in economische groei. Een lagere groei geeft druk op de brutolonen waardoor een broodnodige premiestijging moeilijk te realiseren valt. In de nu lopende onderhandelingen over de nadere uitwerking van het pensioenakkoord is dat een heet hangijzer. Vakbonden willen geen korting op de pensioenen en daaraan gekoppeld de pensioenaanspraken. Een premiestijging zal worden tegen gehouden door de werkgevers omdat hierdoor de druk op loonsverhoging groeit. En de economie groeit juist minder, althans zo is de verwachting. En daar lopen werkgevers graag op vooruit. Als pensioenpremies zouden stijgen dan stijgt juist het aandeel voor de werkgevers het meest. De lastendruk voor werkgevers gaat dan dubbel op. Het klassieke dilemma.

Dekkingsgraad onder 100 procent

Dat er paniek in de tent is blijkt wel uit nieuwsberichten over de aanhoudende daling van de dekkingsgraad van onze fondsen. Gemiddeld is deze gedaald van 102 naar 98 procent. Draki bedankt? Dankzij het rentebeleid van de ECB gaat de dekking naar de kelder. Dat dit er aan zat te komen was al lang ontdekt door Dr. Jan Oosterhaven, emeritus hoogleraar algemene economie van de Rijksuniversiteit Groningen: https://adbroere.nl/web/nl/columns/brede-steun-voor-bodemprocedure-pensioenen.php . Daarom is het nu tijd om te ‘ontdekken’, ‘afdekken’, of wat dan ook. We moeten de regels voor de huidige dekkingsgraad loslaten en een lagere dekking toestaan. De grote vergrijzing in onze samenleving is namelijk veroorzaakt door de naoorlogse geboortegolf. Over enige tijd volgt een stoet van begrafenissen en crematies. Dan verlaten heel wat senioren onze uitgewoonde aardkloot. De uitbetalingsverplichting van pensioenfondsen gaat drastisch dalen. Er zou zelfs geld overblijven en de dekkingsgraad gaat gelijk op met het aantal crematies de lucht in. De factor rekenrente kan dan ook de verbrandingsoven in.

De één z’n dood is de ander z’n brood

Ooit is de as van André Hazes via vuurpijlen over de Noordzee uitgestrooid, straks dalen de bankbiljetten van al die afnokkende gepensioneerde Neandertalers neder op het door hun verlaten polderlandschap. Een zegen op aarde. Door de uitstervende baby boomers kunnen de pensioenen van de jongeren ruim worden betaald. En laten we dan gelijk de lopende pensioenen verhogen en de achterstand door gemiste indexatie inhalen. Maken we iedereen weer blij. Gaan de uitgaven van een paar miljoen senioren weer omhoog, stijgt de omzet in winkels en bij het MKB, hogere opbrengst omzetbelasting, kortom hosanna.

Wat, als….

Nog maar één factor kan roet in het eten gooien. Dat is de factor invloed van buitenaf. Internationale handelsbelemmeringen, valutaoorlogen, geopolitieke spanningen, Brexit, Italië, recessie bij de buren, en last but not least een falend bankenkartel. Opgeteld een veelheid van factoren. Hoe zouden wij ons kleine polderlandje kunnen behoeden voor al deze boze geesten van buiten. Gewoon ontkoppelen van die probleemlanden en de grenzen dicht misschien. Los van de globalisering en los van de EU en los van de politieke elite die alleen nog mondiaal denkt. Dit is natuurlijk puur wensdenken in een wereld van de grote krachten. Helaas hebben wij burgertjes in deze geglobaliseerde wereld weinig te wensen en hebben we niks meer in de melk te brokkelen. Mijn gegronde vrees is dat wij in ons kleine nationaal park, “de Polderdroom”, nog weinig sturing kunnen geven aan de eigen economie die beschikt over een eigen grote buffer, namelijk de NL-pensioenreserves en de NL-spaartegoeden. Laat dat nu net het bij elkaar gesprokkelde kapitaal zijn van ons noeste werkers die hun zuur verdiende centen bewaren voor de ouwe dag.

Overgeleverd

Jammer, maar helaas leven we niet op een eiland. We zijn namelijk geen autonoom volkje meer en leven niet in een reservaat. We zijn compleet overgeleverd aan de besturende elite die vanuit hun grote organisaties, zoals de EU, de ECB, de VN, het IMF, de BIS en noem maar op, bepalen hoe het kapitaal wordt verdeeld. Of beter gezegd wordt afgenomen. Ontnomen door repressieve beleidsmaatregelen van de bazen van het kapitaal. De centrale banken en grootbanken die gezamenlijk een monetair systeem besturen en proberen een faillissement te voorkomen. Dat lukt natuurlijk alleen met het geld wat er rust bij een ander. Laten wij in ons kleine polderlandje nu juist beschikken over grote potten met geld en laten wij nu juist het gezag daarover uit handen hebben gegeven aan EU-bestuurders die met opgeheven vinger roepen: “Nederland is geen reservaat maar onderdeel van een Europees conglomeraat.”

Bambi

Ach, was ik maar een hertje in het park die geduldig achter een hek wacht op de moeder met haar kleintjes aan de hand. De broodkorstjes verzameld in een plastic zak en de kleine handjes uitgestoken door de grove mazen van het gaas. Braaf lik ik met mijn gulzige tong en met een goedaardige blik het brood uit het handje van het dappere ventje. Geen zorgen, tot morgen. Elke dag een nieuwe lach van een kind zonder zorgen. Laat mij alstublieft Bambi zijn.

GW

Toeslagenchaos: rechthebbenden laten massaal toeslagen liggen

100 Miljoen blijft liggen

(Pixabay -belastingen)

Onlangs verschenen berichten in de diverse media dat een ongelofelijk aantal mensen(450.000) hun recht op toeslagen laten liggen. Een bedrag van 100 miljoen blijft liggen op de plank bij de Belastingdienst: https://www.nu.nl/economie/5975595/honderdduizenden-nederlanders-laten-zorgtoeslag-onnodig-liggen.html

450.000 Mensen vragen niets aan

Je zou haast denken dat het zo goed gaat in ons welvarende polderlandje dat je het toeslagensysteem beter kunt afschaffen. Echter is niets minder waar, veel mensen kunnen absoluut niet zonder. Er zijn honderd duizenden huishoudens die daadwerkelijk een bedrag tussen de 200 tot 800 euro per maand aan verschillende toeslagen ontvangen. Dan reken ik de kinderopvangtoeslag niet eens mee omdat daar hoge opvangkosten tegenover staan en er dientengevolge meer sprake is van een specifieke  tegemoetkoming. Een belangrijk deel van onze samenleving heeft een modaal of beneden modaal inkomen. Gezien de hoge levensstandaard in onze ‘welvarende’ verzorgingsstaat, waarin we voor alle voorzieningen een hoge prijs betalen kunnen zelfs mensen met een inkomen boven modaal niet altijd rond komen. De aanvullende inkomensafhankelijke toeslagen zijn daarom bitterhard nodig. Maar waarom laten dan maar liefst 450.000 mensen hun toeslagen liggen?

Zware belasting voor Belastingdienst

Het antwoord daarop durf ik wel te geven en redelijk onderbouwd vanwege mijn bevindingen uit mijn actieve diensttijd bij de Belastingdienst. In wat oudere columns heb al eens aangegeven moeite te hebben gehad met het toeslagensysteem als zodanig. Een systeem wat is bedacht door de politiek en voor de uitvoering is neer gelegd bij de Belastingdienst. Een overheidsinstelling die goed was in het innen van gelden voor de schatkist. Toen in 2006 de Belastingdienst via een secundaire administratie ook bedragen moest gaan uitkeren betekende dat een flinke extra belasting voor de Belastingdienst. En daarmee bedoel ik geen heffingen.

Belastingplicht naast toeslagrecht

Als je van een belastingplichtige toeslaggerechtigde(huuhh?) bedragen moet innen aan bijvoorbeeld inkomstenbelasting en daarnaast bedragen gaat uitbetalen aan toeslagen dan lopen er 2 geldstromen langs elkaar heen. Ja hoor, je kunt naast een belastingplichtig  persoon ook toeslaggerechtigde zijn. Hoe lastig wordt het dan als je van dezelfde persoon teveel betaalde belasting gaat teruggeven en teveel uitbetaalde toeslagen moet terugvorderen? De verrekeningen tussen 2 geldstromen, met vaak tussentijdse herberekeningen, leidt nog altijd volop tot misverstanden. Dat hebben veel collega’s en ondergetekende geweten.

Opgewonden standjes

Het kost namelijk veel tijd om een opgewonden gedupeerde uit te leggen hoe het precies in elkaar steekt. Vaak lagen er meer dan 10 blauwe(fiscaal) en witte(toeslagen) enveloppen op mijn bureau. Met daarnaast een pakje met 10 papieren zakdoekjes. Deze betaalde ik overigens helemaal zelf omdat ik deze ook zelf gebruikte. Voor mijn snotneus dan. Het huilen had ik al afgeleerd. Wat ik hiermee wil zeggen is dat het toeslagensysteem een dramatisch wangedrocht is door de ingewikkeldheid. Toeslagpartnerschap, fiscaalpartnerschap, scheidingen enzovoort. Meestal is uw echtgenoot of levenspartner uw toeslagpartner. Maar ook een inwonend familielid kan uw toeslagpartner zijn. Voer je een gezamenlijk huishouden met wat studenten dan kan het slim zijn om af en toe eens van partner te wisselen, afhankelijk van eventuele inkomsten of bijverdiensten.

Wie is mijn partner?

Is toevallig Truus je geliefde dan krijg je later de grootste heibel als je geliefde jouw persoonlijk gerichte brief van Belastingdienst/Toeslagen openscheurt en ziet dat niet Truus maar Tea als toeslagpartner staat vermeld. Kan allemaal natuurlijk als je niet getrouwd bent en een meerpersoons studentenhuishouding voert. Of wat voor leefgemeenschap dan ook. Zal niet de enige keer zijn dat een toeslagpartnerschap een liefdesrelatie verstoort. Hoe ver zijn we doorgeschoten met ons toeslagensysteem?

Formulierenangst

Een ander probleem is de angst bij veel mensen om een onjuiste aanvraag in te dienen.  Veel mensen hebben een formulierenangst opgebouwd door de oneindige hoeveelheid brieven die er ’s avonds op de mat lagen. Vaak het gevolg van een definitieve afrekening met verrekening van teveel ontvangen voorschotten. Kom je thuis van een dagje hard werken en moet je je nog verdiepen in die ambtelijke taal. Een tekst proberen te begrijpen die met een berekening uitlegt dat je na wat verrekeningen onder de streep wat moet betalen. Of andersom, kan terug ontvangen.

In de problemen

Hoe dan ook, het is voor veel mensen een spannend moment om brieven van de Belastingdienst te openen. Ik durf te beweren dat onze overheid er flink aan heeft bijgedragen om formulierenangst te kweken bij een groot publiek aan de onderkant van onze samenleving. Veel mensen zijn daardoor in de problemen geraakt en bij schuldhulpverlening terecht gekomen. Zonder twijfel slachtoffers van een door en door complexe wet- en regelgeving.

Venten met belastinggeld

De twijfelaars zijn afgehaakt en vragen geen toeslagen meer aan. Dat zijn er met die 450.000 schrikbarend veel. Hoeveel signalen moeten er nog afgaan voordat politiek Den Haag wakker wordt. Een Belastingdienst die in problemen is geraakt door een veelheid aan ingewikkelde wet- en regelgeving die zelfs een deel van onze samenleving in financiële problemen heeft gebracht. En dan al diegenen die uit angst niets durven aan te vragen en gewoon hun geld laten liggen op de plank bij de Belastingdienst. Gekker kun je niet bedenken. Een overheidsdienst die loopt te venten met belastinggeld wat als toeslagen de andere kant op moet.

Het kan veel eenvoudiger

Er zijn wat politieke partijen die roepen dat het eenvoudiger kan. Duurt wel erg lang voordat men in het Haagse pluche wakker wordt. De echte oplossing weet ik wel. Heel simpel. Zorgtoeslag er af, zorgverzekeringspremies naar beneden. We hebben toch de inkomensafhankelijke ZVW-premie nog? Deze is procentueel en dus naar draagkracht. Huurtoeslag er af. Huren sociale sector omlaag. De miljarden aan huurtoeslag rechtstreeks verdelen onder de woningbouwcoöperaties. Kindgebondenbudget overdragen naar de SVB en toevoegen aan de Kinderbijslag.

Inkomenspolitiek

Inkomenspolitiek kun je bedrijven via de inkomstenbelasting. Heel eenvoudig, met het schijventarief als draagkracht element. De heffingskortingen misschien ook maar afschaffen; gewoon in het kader van de eenvoud. Kan het schijventarief voor de loon- en inkomstenbelasting een flink stuk naar beneden. De inkomstenbelasting afschaffen voor iedereen in loondienst, uitkeringsgenieters en gepensioneerden. Loonheffing wordt dan eindheffing. Geen gedoe meer met afrekenen via voorlopige en definitieve aanslagen inkomstenbelasting.

Aangifte alleen voor ondernemers

Alleen de ondernemers doen nog aangifte. Scheelt ook weer wat ambtenaren. Of beter nog, zet ze in voor begeleiding in het fiscale onderdeel van de administratie bij ondernemers. Geen boekenonderzoek achteraf maar bijsturing in de actualiteit. Toezichthouders dus. Kan de ondernemer zijn spaarzame tijd steken in datgene waar hij goed in is.

Koopkrachtverbetering

Wat ik hiervoor beschrijf klinkt als een ordinaire belastingverlaging maar leidt natuurlijk wel tot koopkrachtverbetering. Veel netto inkomens van lagere loonschalen en uitkeringstrekkers gaan dan omhoog maar minder dan de afgeschafte toeslagbedragen. De inkomensval van deze inkomens kan worden opgevangen door de onderste schijf van het huidige schijventarief extra te verlagen. Voer naast de vereenvoudiging een algehele belastingverlaging in. Door de koopkrachtverbetering zullen de omzetten in detailhandel, MKB enzovoort stijgen en dientengevolge ook de omzetbelasting.

Minder belasting en toch meer belasting

Uiteraard brengen hogere winsten bij het MKB meer inkomstenbelasting en vennootschapsbelasting in het laatje. Dit alles compenseert voor een deel de lagere opbrengst uit de loonbelasting. En wat te denken van de lagere bruto loonkosten voor onze werkgevers. Verbetert direct de concurrentiepositie t.o.v. buitenlandse productie, dus meer export, meer binnenlandse productie, meer werkgelegenheid en minder werkloosheid. De allermooiste optelsom in een tijd van een neergaande economie. Ik zou zeggen direct doen.

Kan ik helpen?

Omdat “mijn” belastingvereenvoudiging veel politiek geharrewar met zich meebrengt en de toeslagen daardoor niet zomaar zijn afgeschaft plaats ik voor de twijfelaars en angsthazen onder jullie hier de link naar deze eenvoudige rekentool: https://www.belastingdienst.nl/rekenhulpen/toeslagen/ . Indien u na gebruik van de tool toch nog een gevoel van onzekerheid hebt dan bied ik als ervaringsdeskundige graag mijn hulp aan. Kosten? Ongeveer het bedrag aan toeslagen wat u zult ontvangen. Ik bedoel maar. Adviesbureaus, boekhouders en administratiekantoren hebben er een leuke boterham aan. Ze helpen u graag. Dat is waar we goed in zijn in ons kleine polderlandje. Het belastinggeld als een carrousel rond laten tollen zodat iedereen een graantje mee kan pikken. En daarom vrees ik dat “mijn” vereenvoudigingsvoorstel het weer niet haalt.

GW

Bij de bank niet pluis? Neem een kluis in huis…

Hoogmoed komt voor de val

(Pixabay – kluis)

In mijn columns schrijf ik regelmatig over onze banken. Over de aversie die de laatste jaren is ontstaan in onze samenleving tegenover het handelen van de banken ten opzichte van onze in bewaring gegeven spaargelden en de miserabele vergoeding daarvoor. Ook zijn het de bonussen van bankiers en witwaspraktijken die de massa boos maken. Banken lijken totaal niet meer op de vertrouwde bewaarders van ons geld. Het machtige bankenkartel kijkt hooghartig op ons rekeninghouders neer. Wie het grote geld beheert bezit de macht, althans zo denken de hautaine bankiers. Zal het gezegde: “hoogmoed komt voor de val,” nog altijd van toepassing zijn? We gaan het meemaken.

Ooit betaalde ik aan de deur

Om deel te kunnen nemen aan het (digitale) betalingsverkeer zijn we met ons allen afhankelijk van de bank. We moeten wel een rekening openen, met een gekoppelde spaarrekening, om onze vaste lasten maandelijks te laten afschrijven. Ik weet nog dat ooit in het verre verleden een mannetje aan de deur kwam om elk kwartaal de premie te innen voor mijn begrafenisverzekering. Hij vertoeft al lang in het hiernamaals en ik betaal nog altijd braaf mijn premie al decennia lang via de “giro”. Zijn werkgever verzocht ons schriftelijk om op die wijze voortaan de premie te betalen. Mijn afscheid van deze aardkloot zal best groots gevierd kunnen worden als ik bedenk hoe lang ik al niet netjes mijn premie betaal. Nou ja, een beetje premie eigenlijk maar, want moet wel passen bij mijn inkomen en mijn wat al te grote uitgaven.

We kunnen niet zonder de bank

Hoe dan ook, niemand in deze moderne digitale maatschappij kan zonder de bank. Allemaal zijn we afhankelijk van onze systeembanken die elke seconde miljarden heen en weer sturen naar de betaalrekeningen van miljarden rekeninghouders in een wereldwijd omvattend fiat geldsysteem.

ABN/AMRO, wat krijgen we nou…!

Wat schetst nu mijn verbazing. Lees ik vandaag, anno 7 augustus 2019, een nogal alarmerend nieuwsbericht over onze eigen staatsbank ABN/AMRO, die overigens bijna staatsbank af was: https://www.telegraaf.nl/financieel/. Echter is de privatisering dit jaar stil gevallen. Vreemd eigenlijk, verdacht misschien. Onze staatsbank gaat op verzoek van toezichthouder DNB(De Nederlandse Bank) alle klanten doorlichten op witwassen. Ja, ook particulieren. Uw rekening en de mijne. Hoewel, mijn betaalrekening is ondergebracht bij een concurrent, maar toch. Wat gaan we nu beleven? Deze controle gaat wel erg ver. Worden wij particulieren nu ineens allemaal verdacht van witwaspraktijken? Te gek voor woorden. Dat het vuile kapitaal van duistere vastgoedhandelaren en criminelen gretig door de bankiers door de wasmachine is gedraaid en vervolgens via de droger en de strijker glad gestreken netjes is verdeeld onder louche rekeninghouders, hoeft nog niet te betekenen dat iedere particuliere rekeninghouder een crimineel is. Wat krijgen we nou? Ik voel me diep in mijn kruis getast.

Is de kapitaalcontrole begonnen?

Zoals gezegd heb ik niet zelf een rekening bij de ABN/AMRO, maar dat neemt niet weg dat een onlangs door mij ontvangen betaling via een ABN/AMRO-rekening als verdacht kan worden aangemerkt. Ik schrik me een hoedje. Zou deze persoon met zijn ABN/AMRO-rekening een crimineel kunnen zijn? En zou de betaling naar mij toe een vergoeding kunnen zijn voor een “klusje” wat ik heb gedaan? Zo noemen criminelen onder elkaar de karweitjes die het daglicht niet kunnen verdragen. Ik vind het ronduit beangstigend dat mijn persoontje mogelijk betrokken zou kunnen worden in een onderzoek naar crimineel geld. Ach, ik ben natuurlijk al een poosje wantrouwend tegenover onze bankiers waarover ik met de regelmaat van de klok negatieve stukjes schrijf. Eigenlijk vrees ik dat het voornamelijk gaat om de kapitaalcontrole. De totale controle van het betalingsverkeer. Je moet natuurlijk een smoes verzinnen om een dergelijke controle uit te kunnen voeren. In ons vrije democratisch landje kun je toch niet zomaar iedereen gaan controleren op zijn financiële transacties?

Belastingdienst controleert al genoeg

Ik ken tot nu toe maar één instantie die controles kan instellen en dat is de Belastingdienst. Bij iedereen wel bekend en gevreesd. Maar al jarenlang door alle belastingbetalers gedoogd. Per slot van rekening willen we in een fatsoenlijk land dat iedereen netjes zijn belasting afdraagt naar draagkracht. De rijken wat meer dan de armen. Daarom vinden we het met ons allen normaal dat de Belastingdienst boekenonderzoeken uitvoert bij ondernemers en de aangiften inkomstenbelasting controleert op onvolkomenheden. Maar dat nu ook banken onze financiële transacties gaan controleren, dat gaat erg ver. We leven in een democratie en niet in China waar elke lantaarnpaal de Chinees in de straat controleert.

Groot wantrouwen in fiatgeldsysteem

Het doorlichten op witwassen van alle rekeninghouders is een pure kapitaalcontrole. Als men hiermee begint dan is er sprake van wantrouwen. Banken vertrouwen hun eigen fiat geldsysteem niet meer en zijn bang dat er straks geld verdwijnt in verkeerde richtingen. Het is zaak om daar op tijd lucht van te krijgen om een val van het geldsysteem, en daarmee de systeembanken, te voorkomen. DE ABN/AMRO zet zelfs duizend medewerkers in om de controles op het geldverkeer uit te voeren. Straks volgen alle banken natuurlijk wanneer blijkt dat het resultaat oplevert en er zwart geld opduikt. De Belastingdienst krijgt ingevolge wettelijke afspraken direct de informatie van de banken toegespeeld. Prima zaak, dat wel. Echter is het neveneffect, een totale kapitaalcontrole. Veel rekeninghouders zullen niet beseffen wat dit betekent als straks banken in de problemen raken. Hun beurswaardes zijn al 2 jaar duidelijk aan het dalen. Beleggers vertrouwen het niet meer. Logisch uiteraard, want door de aanhoudende rentedaling breekt hun verdienmodel af en worden straks verliezen geboekt.

Banken mogen niet omvallen

Banken beheren het geldsysteem en mogen niet failliet gaan. Als de één omvalt dan gaat de ander ook. Als dominosteentjes. De overheid moet dan ingrijpen met veel belastinggeld en daar zitten wij rekeninghouders/belastingbetalers niet op te wachten. Sterker nog, we kunnen dat niet aan. Een kapitaalcontrole kan de rekeninghouder, als het zover komt, aan banden leggen met zijn transacties en zelfs de opnames van contanten. Cyprus 2014. Door de meesten al lang vergeten, maar toen door insiders wel genoemd als voorbeeld wanneer het later in het “Grote Europa” toch mis mocht gaan. Als we nu eens goed om ons heen kijken dan zien we een duidelijke verslechtering in de financiële positie van veel banken. De Deutsche Bank voorop. Ach, laten we gewoon afwachten met nog één keer een verwijzing naar de titel van deze column: “Bij de bank niet pluis? Neem een goeie kluis in huis…” O ja, die betaling op mijn rekening via de ABN/AMRO kwam van mijn neef die eigenaar is van een groothandel in brandkasten(ha, ha, ha).

GW

Financiële markten onder spanning

Hoe donker kan het worden

Handelsspanningen, geopolitieke spanningen, spanning aan het rentefront, spanning op de beurzen, de Brexit, rellen in Hongkong en nu ook de toegenomen valutaspanningen. Hoeveel spanning kunnen we wereldwijd verdragen voordat deze ontlaadt? Soms kan dat ineens gebeuren, net als met een onweersbui. Eerst de dreigende wolken en dan ineens een bliksemschicht die inslaat als een bom. Als we nu om ons heen kijken en zien hoe het wereldwijde landschap er bij ligt dan stemt dat niet direct tot vrolijkheid. Donkere wolken aan de horizon. Zowel letterlijk als figuurlijk. De extreme weer-systemen die onder invloed van klimaatverandering grote natuurrampen veroorzaken en de extremen in de politiek en in de wereldhandel. Klimaat, milieu en het geopolitieke landschap vereisen onze grootste aandacht. We hebben er jarenlang niet naar omgekeken en nu ineens wanneer het donker wordt zoeken we allemaal tegelijk naar de lichtschakelaar. Als de massa in paniek raakt loopt men tegelijk naar de uitgang.

Handelsbalans uit balans

De chaos die zich nu mondiaal voltrekt lijkt uit de hand te lopen. Door de grote onevenwichtigheid tussen handelsbalansen van grote economieën bouwde zich een spanning op. Het wachten is op de trigger die de spanning tot een ontlading brengt. De trigger is gevonden in de vorm van een president die het aandurft om de strijd aan te gaan. Als de handelsbalans van de VS een onbalans vertoont met China en de invoer uit China vier keer groter is dan de uitvoer van producten naar dat land, dan zou een president daar wat aan kunnen doen. Echter is de manier waarop een lastige. Hoe los je dat op zonder schade te veroorzaken tussen de ‘vriendschappelijke’ betrekkingen. Nu ja, een twitterende foeteraar als Trump lijkt niet de meest tactische oplossing. Het conflict escaleert en breidt zich uit naar andere oorden waarmee grote verschillen in handelsbalans bestaan. Het verschil op de handelsbalans tussen de VS en Duitsland is bijna zoveel als het verschil tussen de VS en China. Ook dat gaan we merken in Europa waar Duitsland de motor is van economische groei. Je zou al kunnen spreken van ‘was’ omdat de productie van de Duitse auto-industrie drastisch aan het dalen is. En daarmee de Duitse staalindustrie en alle aanverwante bedrijvigheid.

Valutaoorlog

Dieper liggend speelt de dollar als wereldvaluta een grote rol. Het feit dat één land zijn eigen munteenheid een wereldwijde macht heeft toegekend, of beter gezegd, heeft toegeëigend. Het feit dat de VS door de kracht van de dollar in staat was de grootste schuldenberg ter wereld op te bouwen. 26 Biljoen dollar, dat is 83.568 dollar schuld per inwoner. Niet eens de private schulden er bij geteld. Dat is buitengewoon zorgelijk nu de VS een aantal wereldmachten tegen zich in het harnas jaagt. China en Rusland zijn al een tijdje bezig om hun onderlinge handel en de handel met andere landen af te rekenen met hun eigen valutasoort. Ook de euro wordt inmiddels meer gebruikt als internationale afrekeneenheid. Hier krijgt de VS last van. Maar meer nog nu China een heuse valutaoorlog ontketent door hun munteenheid de Yuan te devalueren. Het lijkt op een tegenzet nadat Trump nieuwe handelstarieven heeft afgekondigd. Het is actie op reactie. Buitengewoon verontrustend.

Bliksem kan inslaan

Er bouwen zich momenteel teveel spanningen op die telkens verder escaleren. De financiële markten reageren de laatste dagen erg nerveus. Aandelen duiken in waarde en de rente duikt nog verder. Lange rente die lager wordt dan de korte rente. Het ene proces versterkt het andere. Best zorgwekkend, duidelijke signalen die wijzen op naderend onheil. Het lijkt er op dat financiële beleidsmakers om zich heen kijken wie er nu het eerst wat gaat ondernemen. Ze kijken de kat uit de boom en straks maken ze, als de kat uit de boom is, rare sprongen. Met veel mooie woorden proberen Draki(ECB) en Powell(FED) de markten te sussen met hun aankondigingen van stimulerende maatregelen. De grote vraag is of de financiële markten daar nog in geloven. Ze zien teveel beren op de weg en vrezen dat binnen de kortste keren de stierenmarkt omslaat naar een berenmarkt. Het is ook wel wat, als je goed om je heen kijkt. Vrijwel alle signalen op rood. Rente op ongekend dieptepunt, schuldenberg op recordhoogte, Valutaoorlog, handelsoorlog, of welke oorlogen dan ook, het is spanning alom. Cryptocurrency en edele metalen de lucht in; opgeteld veel signalen die er op wijzen dat beleggers het niet meer vertrouwen. Een bubbel van heb ik jou daar die op punt staat leeg te lopen.

Herman Brood zong het al

Nou ja, zoals Herman Brood ooit zong, “maak van je scheet een donderslag, spaar ze niet op voor je ouwe dag.” https://www.youtube.com/watch?reload=9&v=uw7q4pdrQcA Ik zou zeggen, laat de boel lekker leeg lopen. Teveel spanning is nooit goed. Tijd voor ontspanning. Echter bestaat het risico dat een langzaam opgebouwde spanning in één keer ontlaadt. De ontlading van een onweersbui, het doorprikken van een ballon, en noem maar op, gaat helaas gepaard met een enorme knal. Nou ja, gelukkig bestaan de financiële markten alleen van papieren stukken die al ritselend te gronde gaan. Het lawaai daarvan zien we pas later als de samenleving de overlast ondervindt als het papiergeld wordt gebruikt als toiletpapier. Hyperinflatie dus. Ik krijg weer het ouderwetse gevoel van vroeger toen ik na afloop van het feestje de ballonnen in het zaaltje ging doorprikken en daarna de bezem er doorheen. Een jaartje later kochten we weer nieuwe en bliezen we weer gewoon de longen uit het lijf. Kortom, depressies drijven over, maar eerst effe schrap zetten.

GW