Gevaarlijke verstrengeling
In mijn columns bekritiseer ik regelmatig het rentebeleid van de ECB. De vertrekkende president Draki heeft de centrale rente naar het nulpunt gedirigeerd. Ideaal voor investeerders en kredietnemers maar uitermate schadelijk voor onze opgebouwde reserves als spaargelden en pensioenkassen. En niet te vergeten de verzekeraars. De discussie over de schadelijke gevolgen wordt heftiger naarmate de rente verder daalt. Niet alleen de beloftes van de presidenten van de centrale banken, maar ook de aanhoudende rentedaling op staatsleningen maakt duidelijk dat bancaire rentetarieven verder gaan dalen. “Onze” banken moeten de dalende rentespiraal volgen omdat in dit moderne monetaire tijdperk de rentetarieven op de vrije markten door vraag en aanbod worden bepaald. Het is de gevaarlijke verwevenheid in het mondiale financiële systeem waarbij het systeemrisico op alle bankrekeninghouders wordt afgewenteld ingeval van schipbreuk. Als het noodsignaal klinkt zijn er reddingsboten te weinig.
Handel en wandel van het bankenkartel
Sombere analisten vrezen de ondergang van het huidige monetaire tijdperk dat is gebouwd op een enorme kredietberg. De banken hebben daar een hoofdrol in gespeeld en zijn wereldwijd gegroeid tot een machtig mondiaal kartel. De onderlinge vervlechting is groot doordat veel banken als systeembanken aan elkaar zijn verbonden. Dat zijn de banken die voor u en mij, de bedrijven en overheden het betalingsverkeer onderhouden. Daarnaast zijn banken gaan handelen in allerlei financiële producten, zoals diverse vormen van hypotheken en kredieten, derivaten, verzekeringen en beleggingsproducten. Het beeld van de vertrouwde bankier met sigaar in driedelig kostuum is in de generatie van de babyboomers compleet veranderd. We zien nu een digitaal betaalsysteem waarin vliegensvlug ons digitale geld heen en weer vliegt.
Cash is ballast
Op straat soms een pinautomaat die steeds moeilijker toegankelijk wordt om plofkrakers geen kans te geven. Telkens minder in aantal omdat cashgeld alleen maar lastig is in gebruik volgens de bank. Uiteraard is dat lastig als je als beheerder van een systeem zorg moet dragen voor voldoende voorraad bankbiljetten, iets wat door bankiers wordt gezien als overbodige ballast in dit nieuwe tijdperk van digitaal geld. Het in omloop brengen van contant geld brengt veel kosten met zich mee en daar zit de bankier van de centrale bank niet op te wachten. Met een neergaande rentespiraal dalen de winsten, dus moeten kosten omlaag.
Kredietverlening als verdienmodel
Wereldwijd is het bankenkartel dermate gegroeid dat daardoor het totale financiële systeem onder hun bewind staat. Onder leiding en toezicht van de BIS(Bank for International Settlements), centrale banken en waakhond het IMF(Internationaal Monetair Fonds) die waakt over de kredietverlening. Ondanks de verschillende toeziende instituten is het niet gelukt om de kredietverlening binnen de perken te houden. Maar wat wil je, als kredietverlening het verdienmodel is van de banken en daarnaast ook nog eens de motor van onze geglobaliseerde economie. Dan is het zaak om vooral de motor draaiende te houden. Met wat extra brandstof kan ie langer draaien. De welvaart in onze moderne verzorgingsstaat drijft op krediet wat door de banken is geïnjecteerd in de samenleving. Verslaafd aan de stimulerende middelen van ons drugskartel, eeehh… bankenkartel.
Zombiestaten
Als een beschaving zijn welvaart creëert door overmatig kredietgebruik dan zal op gegeven moment het keerpunt in zicht komen waarmee duidelijk wordt dat op een blijvende verslaving uiteindelijk een vroegtijdige dood volgt. De dood van een systeem wat is opgeblazen door krediet. Door de globalisering van de wereldeconomie bleek dat eigen kracht niet voldoende was om mee te komen. In de sport is het verboden om de sportieve prestatie schade toe te brengen maar in de reële economie doet vadertje staat een oogje dicht en worden de stimulerende middelen gratis verstrekt door overheid gerelateerde instituten. Centrale banken die stelselmatig de stimulerende middelen(krediet) goedkoper maken en via een achterdeur de troep(onrendabele leningen) opruimen door deze op te kopen. De westerse krediet gedreven welvaartsstaten zijn verworden tot zombiestaten.
Reddende Engel
Niet iedereen vervalt in een blijvende roes. Sommigen krijgen enorme hoofdpijn na iets teveel van het goeie en zweren om nooit geen gebruik meer te maken van de dope. Ze kijken om zich heen en schrikken van de levende lijken en voelen zich geroepen om de samenleving te redden van de ondergang. Deze sterke man of vrouw kan zich nu melden. Maar wat blijkt? De reddende Engel heeft zich al gemeld. Nee, het is niet Gabriël, het is Christien. Christine Lagarde om precies te zijn. Deze sterke vrouw gaat ons redden en zal de kredietverslaafde samenleving door een zware ontnuchteringsperiode heen loodsen. Ze staat vanaf 1 oktober aan het hoofd van de kliek, eeehh… kliniek, de ECB. De zwakke voorganger, een draak van een president, wordt vervangen vanwege zijn onvermogen om de samenleving van de ondergang te behoeden. Zijn rentetarieven hebben ons normale belevingsvermogen aangetast. Als stimulantia(=rentetarieven) zo sterk negatief worden dan is het snel gedaan met de mensheid. De verslaafden worden tot overlast van hun omgeving. Negatieve rentetarieven vernietigen het nette kapitaal in de samenleving. Echter één persoon heeft dat ingezien en dat is Christien. Zij wordt net op tijd de nieuwe kapitein van de Titanic. Edward John Smith draait zich om in zijn graf. Vrouwen hebben net iets andere gedachten dan mannen en precies dat kan het verschil maken.
Christien weet van de hoed en de rand
Kortom, we kijken in blijde verwachting uit naar het beleid wat Christien gaat voeren. Welke wapens heeft zij nog in de kast? Niet het rentewapen neem ik aan. Dat is uitgewerkt zo meteen als de rentekever het nette kapitaal aanvreet. Christien heeft veel ervaring opgedaan als oud minister van Financiën en Economische Zaken, als hoofd van het IMF, maar ook in strafzaken heeft ze ervaring. In augustus 2011 heeft het Franse Hof van Justitie een onderzoek in gesteld naar haar rol bij de betaling van een schadevergoeding van 403 miljoen euro aan de zakenman Bernard Tapie. Dus ze weet van de hoed en de rand, de boven- en de onderkant. Ze heeft Dominique Strauss-Kahn opgevolgd die ook ervaring had in strafzaken. Verdacht van aanranding van een kamermeisje. Maar wat doen we er aan. De elite heeft nu eenmaal een bevoorrechte positie in de maatschappij en daar maken ze slim gebruik van. Als je aan de touwtjes trekt dansen de poppetjes.
Hoeveel vertrouwen hebben we nog
De grote vraag die nu rijst is hoe Christien de EU gaat redden van schipbreuk. Veel nerveuze beleidsmakers maar vooral bange spaarders en gepensioneerden kijken reikhalzend uit naar de nieuwe bewindsvrouw van het ECB. Ze zal het roer om moeten gooien om de ijsberg met rentetarieven diep onder het minpunt te ontlopen. Omdraaien uit die noordelijke ijszee en terug naar de Middellandse zee. Van lage temperaturen naar hogere rentetarieven, terug naar normaal. Hoe ze het doet? Heel eenvoudig. In de persconferentie aankondigen dat we de andere kant opvaren. Koerswijziging in kleine stapjes. Niet te snel want we moeten acclimatiseren. De mens moet niet sneller varen dan het klimaat. Wachten op de juiste windrichting en dan bijdraaien. Heerlijke taal van een prachtig mens.
Maar wat bliksem, wat is dat voor een doffe dreun? Een trilling beweegt zich door het ganse schip. Genieten we van haar peptalk en stopt daar plotseling de muziek. Gelukkig heeft het orkest een dappere dirigent en speelt de muziek al gauw verder als blijkt dat er bovendeks geen paniek is. De angst benedendeks, waar het water de opgepropte samenleving tot de lippen staat, is buiten beeld. Wat niet weet, wat niet deert.
Moraal van mijn verhaal
De harmonie van een samenleving valt uit elkaar wanneer de elite en het individualisme de balans verstoren door eigen belang. Economische groei en welvaart is niet oneindig maar raakt uit evenwicht wanneer de bovenkant te ver verwijdert raakt van de onderkant van de samenleving. Door oneindig gebruik van stimulerende middelen is de mensheid verworden tot een kredietslaaf van een door schuld gedreven monetair systeem. Men gelooft in beleidsmakers zoals vroeger ooit de oermens geloofde in zachte heelmeesters. Echter zijn de stimulerende middelen, zoals renteverlaging en kwantitatieve monetaire verruiming, slechte medicijnen met vervelende bijwerkingen. Aldus maken onze huidige heelmeesters stinkende wonden. Ook de hoogste kringen blijken uiteindelijk gewone mensen te zijn met dezelfde stinkende zonden. Door hun onzedelijk gedrag zijn de heersende zeden vervaagd en is de huidige beschaving verzonken tot een moreel verdorven maatschappij. Een langzaam proces wat hand in hand gaat met het laten vieren van de renteteugels en het ophopen van een enorme kredietberg. Maar er is hoop. Christien heeft zilvergrijs wit haar en lijkt op een engel. We wachten op haar bovennatuurlijke krachten, zonder geloof zijn we reddeloos verloren. Lieve Christien, laat je krachten zien.
GW
Columns van Gerrit Welbergen 